Γιατί κάηκε η Ρόδος και γιατί δεν πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι;

Από τη Δέσποινα Μερτζανίδου, Βιολόγο και συνεργάτη του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ., λάβαμε το παρακάτω ενδιαφέρον ρεπορτάζ με τις φωτογραφίες. Η Δέσποινα πήρε μέρος ως εθελοντής δασοπυροσβέστης και έχει τη δική της εμπειρία από τη "μάχη" με την πυρκαγιά της Ρόδου. Το κείμενο συνυπογράφουν οι κάτοικοι Ρόδου Ιάκωβος Λεβέντης και Σακελλάρης Πονήρης. Το κείμενο προωθήθηκε στον Τοπικό και Αθηναϊκό τύπο.

Φωτό 1: Η πυρκαγιά είναι σαν τον πόλεμο. Απαιτεί συσπείρωση όλων των δυνάμεων.


Φωτό 2 και 3: Φωτιά τέτοιας κλίμακας αντιμετωπίζεται μόνο με αντιπύρ.

Φωτό 4: Οι ντόπιοι είναι αναντικατάστατοι συνεργάτες.

Φωτό 5: Μόνο η θέληση των δασοπυροσβεστών δεν αρκεί, χρειάζεται κι εκπαίδευση.
Η Ρόδος κάηκε, γιατί:
1. Η εκπαίδευση των δασοπυροσβεστών από το Πυροσβεστικό Σώμα είναι τουλάχιστον γελοία!
Όταν πριν από 6 χρόνια συμμετείχα στην εκπαιδευτική διαδικασία που διοργάνωσε το Πυροσβεστικό Σώμα για την εκπαίδευση των έκτακτων δασοπυροσβεστών δεν πίστευα στα μάτια μου. Για ένα διήμερο, 100 και πλέον νοματαίοι συμμετείχαμε σε μια παρωδία, όπου ο εκπαιδευτής μας, ανίδεος κι αυτός, αφού εξάντλησε το θέμα περί ευπρέπειας, μας αράδιασε γενικότητες του τύπου «τι θεωρείται καύσιμη ύλη».Η μόνη πρακτική εμπειρία που αξιώσαμε να έχουμε είναι ότι κάποιοι από εμάς πετάξαμε το λάστιχο της μάνικας και το μαζέψαμε. Τόσα ήξεραν, τόσα μας δίδαξαν. Είναι πραγματικό θαύμα που δεν έχουμε θρηνήσει θύματα ακόμη.
2. Το αντιπύρ απαγορεύεται από το νόμο, παρόλο που δικαιώνεται στην πράξη, έστω και παράνομα!
Όλοι πέρσι είχαμε ακούσει για τις επιτυχίες των Κυπρίων δασοπυροσβεστών στις μεγάλες πυρκαγιές της Πελοποννήσου. Οι Κύπριοι είχαν χρησιμοποιήσει τότε τη μέθοδο «αντιπύρ», μιας καταξιωμένης κι εφαρμοσμένης μεθόδου στην Αμερική και Αυστραλία, όπου καταπολεμάς τη φωτιά με τη φωτιά. Μπορεί οι εφημερίδες να την ανακάλυψαν πέρσι, όμως η συγκεκριμένη μέθοδος έχει εφαρμοστεί κατ’επανάληψη στη Ρόδο και χάρη σε αυτή σώθηκαν όσα δάση απέμειναν στο νησί. Η εμπειρία από τη χρήση της μεθόδου αυτής στη Ρόδο είναι τεράστια μεταξύ των παλιών δασοπυροσβεστών. Και όμως, παρόλο που η μέθοδος «αντιπύρ» είναι δοκιμασμένη, παρόλο που διδάσκεται στις δασολογικές και δασοπονικές σχολές, η ελληνική νομοθεσία την απαγορεύει και το Πυροσβεστικό Σώμα την καγχάζει. Αν την εφαρμόσεις για να σώσεις τον τόπο σου, τον τόπο σου θα τον σώσεις, εσένα ποιος σε σώζει από το παράλογο του νόμου; Και παρεμπιπτόντως, γιατί δεν κλείσαμε μέσα και τους Κύπριους δασοπυροσβέστες, αφού αποδεδειγμένα την εφάρμοσαν;
3. Πώς να νικήσουν τη φωτιά, όταν οι αρμόδιοι θωπεύουν τον εγωισμό τους;
Η φωτιά είναι σαν τον πόλεμο. Απαιτεί συσπείρωση όλου του δυναμικού που διαθέτεις. Το τελευταίο χωριό της Ρόδου που θα έπρεπε να καεί είναι αυτό των Λαέρμων. Οι μισοί από τους Λαερμενούς είναι παλιοί δασοπυροσβέστες με μεγάλη κι αποδεδειγμένη εμπειρία στην πυρόσβεση και γνώστες της περιοχής τους. Είναι δυνατόν να κρατάς αυτούς τους ανθρώπους μακριά και να μην τους καλείς να συνδράμουν; Και όμως αυτό που κυριάρχησε ήταν η αλαζονεία των συντονιστών (άραγε ποιοι ήταν;), που απέκλεισε έμπειρους ανθρώπους από το να γίνουν πολύτιμοι σύμμαχοι. Αν δε συνεργαστείς με τον ντόπιο που γνωρίζει τον τόπο του κι έχει συμφέρον να σβήσει την πυρκαγιά, με ποιον θα συνεργαστείς; Μάλλον με το στρατηγό από την Αθήνα, που δεν είχε δει τα Λάερμα ούτε καν στ’όνειρό του! Εύγε για τη φαεινή ιδέα των προϊσταμένων του, διορισμένων και αιρετών!
4. Η τάξη και η οργάνωση είναι πάντα σε διακοπές σε αυτό τον τόπο, έτσι … όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια!Κατ’αρχάς δεν ήταν μόνο οι απλοί πολίτες που δε γνώριζαν τους συντονιστές για την κατάσβεση. Σε ερώτημα προς τον αντιδήμαρχο του Δήμου Λινδίων και με την παρουσία του Αντινομάρχη, ο μεν πρώτος δήλωσε την άγνοιά του, ο δε δεύτερος συναίνεσε με τη σιωπή του. Για τα υπόλοιπα τραγελαφικά που συνέβησαν, για την απουσία μέτρων πρόληψης και για το αδιέξοδο κυνηγητό της φωτιάς, έχουν γραφτεί πολλά. Ουδέν σχόλιο.
5. Οι τοπικοί άρχοντες είναι άτολμοι και στερούνται οργανωτικών ικανοτήτων!
Ο νομάρχης Δωδεκανήσου κάθε άλλο παρά χθεσινός είναι στην πυρόσβεση. Γνωρίζει πώς έσβησαν οι πυρκαγιές τα προηγούμενα χρόνια και ποια ήταν η συμβολή των ντόπιων. Αφού έκανε το πρώτο βήμα και πήρε την πρωτοβουλία, καθ’υπέρβαση καθήκοντος, και κήρυξε το νησί σε έκτακτη ανάγκη, γιατί δεν έκανε και το δεύτερο; Γιατί δε φρόντισε να οργανώσει τους ντόπιους και να αναλάβουν δράση; Πρώτη φορά θα το έκανε; Ένα λόγο περίμεναν οι άνθρωποι και τους είχε μαζί του. Αλλά που, με το κεφάλι κάτω, κύριε νομάρχη, φωτιά δε σβήνει!
Όσον αφορά δε στην ηγεσία του Δήμου Λινδίων, αυτοί ας παρακολουθήσουν εντατικά μαθήματα οργάνωσης και συντονισμού από όμορους δήμους! Τα χρειάζονται κατεπειγόντως!
6. Πώς να σβήσεις τη φωτιά, όταν τη σιγοντάρει η πολιτική ηγεσία του τόπου; Έλα μου ντε!
Τι μάθημα πήρε η πολιτική ηγεσία της χώρας μετά το κάψιμο των δασών της Πελοποννήσου, του Γράμμου και της Πάρνηθας; Κανένα, μετεξεταστέος ο μαθητής κι ο Θεός να μας βοηθήσει να προβιβαστεί!
Λέμε εμπρηστή αυτόν που ανάβει τη φωτιά, αυτόν που τη σιγοντάρει όμως πώς τον λέμε; Και τι κάνουμε όταν πρόκειται για την ίδια την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό; Πείτε μας, άρχοντές μας, είστε ικανοποιημένοι με τις επιδόσεις σας;
Γιατί δεν πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι;
Μια και σε αυτό τον τόπο, ευθύνες δεν αποδίδονται ποτέ λόγω παράδοσης, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να αποτρέψουμε άλλες καταστροφές. Αν δεν υπάρξει συνεργασία μεταξύ του Πυροσβεστικού Σώματος, της Δασικής Υπηρεσίας και των τοπικών κοινωνιών, ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και ο εχθρός είναι μέσα στα σπίτια μας.