Νίκος Εγγονόπουλος
Τραμ και Ακρόπολις (1938) Le soleil me brule et me rend lumineux
μεσ’ στη μονότονη βροχή/ τις λάσπες/ την τεφρήν ατμόσφαιρα/ τα τραμ περνούνε/ και μεσ’ από την έρημη αγορά/ – που νέκρωσε η βροχή -/ πηγαίνουν προς/ τα/ τέρματα
η σκέψη μου/ γιομάτη συγκίνηση/ τ’ ακολουθεί στοργικά ώσπου/ να φθάσουν, εκεί π’ αρχίζουν τα χωράφια/ που πνίγει η βροχή/ στα τέρματα
τι θλίψη θα ήτανε – θε μου-/ τι θλίψη/ αν δεν με παρηγορούσε την καρδιά/ η ελπίδα των μαρμάρων/ κι η προσδοκία μιας λαμπρής αχτίδας/ που θα δώσει νέα ζωή/ στα υπέροχα μνημεία
απαράλλαχτα όπως/ ένα κόκκινο λουλούδι/ μεσ’ σε πράσινα φύλλα.
---------------
Κλικάρετε ΕΔΩ για να δείτε την Ακρόπολη τον 18ο-19ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου