[Κλικάρετε στον στην εικόνα για να μεγεθυνθεί η αφίσα. Στην "Πρωτοβουλία για την συνεννόηση" συμμετέχουν και μέλη του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Το κείμενο που ακολουθεί είναι του συνδικαλιστή στους ΟΤΑ Θωμά Μπιζά, κάτοικου Καματερού, που συμμετέχει και αυτός στην "Πρωτοβουλία συνεννόησης". Είναι η ομιλία του Θωμά στην ημερίδα που διοργάνωσε η ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΝΚΑ, ΠΟΕ - ΟΤΑ, (2/3/2011) για τη διαχείριση των απορριμμάτων.]
Ομιλία του εκπροσώπου της ΑΣΚ ΟΤΑ Θωμά Μπιζά στην ημερίδα της ΠΟΕ ΟΤΑ με θέμα: «για μια βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής.»
Συνάδελφοι.
Παρά το ότι θεωρούμε πολύ θετική κίνηση την διοργάνωση της σημερινής ημερίδας από την ομοσπονδία, η ΑΣΚ ΟΤΑ διαφωνεί με την συνδιοργάνωση της μαζί με την περιφέρεια Αττικής και την ΤΕΔΚΝΑ. Θεωρούμε πως θα μπορούσαν να κληθούν εδώ σήμερα να πουν τις θέσεις τους χωρίς να είναι συνδιοργανωτές, για τον απλό λόγο πως θεωρούμε πως και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος.
Συνάδελφοι.
Η σημερινή άθλια κατάσταση στον τομέα της διαχείρισης δεν οφείλεται μόνο στην διοικητική ανεπάρκεια των κυβερνήσεων και των ΟΤΑ ούτε μόνο στην αδυναμία τους να προβλέψουν έγκαιρα τα αδιέξοδα που θα έρχονταν αργά ή γρήγορα όταν οι χωματερές θα γεμίζαν και όταν η Ε.Ε. θα άρχιζε να επιβάλει πρόστιμα.
Το σημερινό αδιέξοδο δεν ήρθε μόνο γιατί δεν παρακολουθήσαμε ως χώρα από κοντά, την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών στον τομέα της διαχείρισης, ούτε μόνο γιατί υπάρχει αυτό το περίφημο έλλειμμα παιδείας που δεν καθοδηγεί σωστά τον πολίτη να ρίχνει το χαρτί και το μπουκάλι στον μπλε κάδο.
Το σημερινό αδιέξοδο δεν ήρθε μόνο γιατί ορισμένοι δήμαρχοι για ψηφοθηρικούς λόγους αρνήθηκαν να δεχθούν χώρους τελικής διάθεσης στην περιοχή τους.
Όλα αυτά αναφέραμε προηγούμενα σε ένα βαθμό ασφαλώς και υπάρχουν. Αλλά, ο ρόλος που έπαιξαν όλα αυτά μαζι για την δημιουργία του σημερινού αδιέξοδου, ήταν από μικρός ως ασήμαντος.
Ποιος ηταν λοιπόν ο κύριος λόγος που οδηγηθήκαμε στο σημερινό αδιέξοδο;
Ο λόγος είναι συγκεκριμένος και απλός.
Τις 3 τελευταίες δεκαετίες υλοποιείται επιμελώς και με συνέπεια ένα σχέδιο το οποίο ήταν σίγουρο ότι θα οδηγούσε κάποτε τα πράγματα ως εδώ.
Το σχέδιο περιελάμβανε την λειτουργία μιας τεράστιας μονάδας στην δυτική Αθήνα με πολλές παράλληλες εγκαταστάσεις όπως ΕΜΑΚ – Μονάδα καύσης νοσοκομειακών – Μονάδα αξιοποίησης Βιαερίου και κυρίως ένα τεράστιο χώρο τελικής διάθεσης και όλα αυτά μαζί υπό τον έλεγχο ενός βασικού διαχειριστή, που ήταν θα ήταν ο ΕΣΔΚΝΑ.
Γύρω από αυτόν τον ένα διαχειριστή στήθηκε ένας μηχανισμός διαπλεκομένων συμφερόντων μεταξύ Κυβερνητικών στελεχών, αυτοδιοικητικών και εργολάβων, που εκμεταλλεύτηκαν και εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται το χρυσοφόρο κύκλωμα των σκουπιδιών.
Ο μηχανισμός αυτός που αναλώθηκε στο κυνήγι του αλόγιστου κέρδους (οικονομικού και κομματικού), δεν είχε κανένα λόγο να σκεφτεί ποτέ, πως αυτού του τύπου η διαχείριση θα οδηγήσει τα πράγματα σε αδιέξοδο.
Για 30 συνεχόμενα χρόνια ότι αναγκαίες προσαρμογές και να έκανε αυτός ο μηχανισμός με την κοινοτική νομοθεσία, τις οδηγίες κλπ δεν άλλαζε την βασική γραμμή πλεύσης.
Σχεδιάζει έργα τρομακτικά μεγάλης κλίμακας σε χώρους που έχουν εξασφαλισμένη την ανοχή και την σιωπή των τοπικών αρχόντων (Δυτική Αθήνα) με σκοπό να διατηρήσουν την μονοπωλιακή τους σχέση με το χρυσοφόρο κύκλωμα.
Αξιοποιώντας τώρα και την οικονομική κρίση μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο την κλίμακα προκειμένου να τεκμηριωθεί πιο πειστικά ο ισχυρισμός πως δεν υπάρχουν κρατικά και κοινοτικά χρήματα και πως είναι αναγκαία η εμπλοκή του εργολάβου.
Και τα λένε αυτά οι ίδιοι που έδωσαν στον Δήμο Άνω Λιοσίων την πενταετία 1995-2001 περίπου 5 δις δραχμές και την δεκαετία 2001-2011 μαζί με την Φυλή περίπου 400.000.000 ευρώ αντισταθμιστικά με αντάλλαγμα την ανοχή και τη σιωπή τους.
Χρήματα που θα μπορούσαν αν είχαν αξιοποιηθεί σωστά να είχαν λύσει σήμερα το πρόβλήμα των σκουπιδιών, χρησιμοποιηθηκαν για εξαγορα συνειδήσεων, για δημιουργία κομματικού μηχανισμού, για ποδοσφαιρικές ομάδες κλπ.
Μόνο με αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά που έχουν δοθεί ως αντισταθμιστικά θα μπορούσαν να έχουν υλοποιηθεί πολιτικές αποκεντρωμένες, πολύ πιο ήπιες, πολύ πιο φιλικές προς το περιβάλλον, πολύ πιο οικονομικές.
Συνάδελφοι
Σήμερα σχεδόν το σύνολο των περιβαλλοντολογικών οργανώσεων, του επιστημονικού κόσμου του συνδικαλιστικού κινήματος κλπ προτείνουν σειρά μέτρων για την υλοποίηση τέτοιων πολιτικών.
Ο μηχανισμός όμως και πάλι κάνει πως δεν ακούει, πάλι επιχειρεί να υλοποιήσει πολιτικές μεγάλης κλίμακας και συγκεντρωτικής διαχείρισης όπως η βιοξήρανση και η καύση με προφανή στόχο να εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο του κυκλώματος.
Ο μηχανισμός αλλάζει πρόσωπα και όχι πολιτικές.
Στην θέση του κ. Λαλιώτη και της κ. Β. Παπανδρέου σήμερα είναι ο κ. Ραγκούσης και η κυρία Μπιρμπίλη, στην θέση του Γ. Λαντζουράκη ο κ. Χιωτάκης και στη θέση του κ. Παπαδήμα ο κ. Μπουραΐμης αλλά ο μηχανισμός είναι ίδιος. Κι ο εργολάβος ίδιος.
Στις συνθήκες του μνημονίου βέβαια που η πολιτική είναι ακόμα πιο νεοφιλελεύθερη, υλοποιούν τις πολιτικές με πιο ωμό τρόπο.
Παραδίδουν στον εργολάβο ακόμα και την δυνατότητα να εισπράττει ο ίδιος και τα τέλη των Δήμων και τα τέλη των ΑΠΕ. Χωρίς την μεσολάβηση του ΕΣΔΚΝΑ τον οποίο απαξιώνουν και διαλύουν επι τούτου.
Έχουν ετοιμάσει πλήρες σχέδιο και έχουν πάρει αποφάσεις.Τα περί διαλόγου για τις λεπτομέρειες των συμβάσεων και των λοιπών μορφών που μπορούν ακόμα να συζητηθούν κλπ είναι για να χρυσώσουν το χάπι.
Συνάδελφοι
Η ΠΟΕ ΟΤΑ μπορεί σ’ αυτές τις συνθήκες να παίξει σημαντικό ρόλο για να μην περάσουν αυτά τα σχέδια.Μπορεί να συμβάλει να συντονιστούν τα βήματα πολλών φορέων, οργανώσεων, επιστημόνων, κινημάτων που θέλουν μία άλλου τύπου διαχείριση.
Μια διαχείριση φιλική στο περιβάλλον, πιο οικονομική που θα δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας που θα έχει δημόσιο χαρακτήρα.
Αυτές οι πολιτικές προϋποθέτουν όμως έναν άλλο εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό.
Κυρίως προϋποθέτουν αποκεντρωμένες δράσεις μικρής κλίμακας σε όλο το Λεκανοπέδιο.
Όχι υλοποίηση του υφιστάμενου ΠΕΣΔΑ, ούτε τροποποίηση, ούτε αναθεώρηση.
Κατάργηση και νέο σχέδιο σε λευκό χαρτί.
Γιά αυτό και ως ΑΣΚ πιστεύουμε πως η θέση της ΠΟΕ-ΟΤΑ για τα 3 εργοστάσια είναι μια λάθος θέση που έρχεται σε αντίθεση με τις κοινές προτάσεις των περιβαλλοντολογικών οργανώσεων.
Η σηζήτηση πρέπει να ξεκινήσει απο το πως και να φτάσει στο πού.
Να αποφασιστεί ο τρόπος της διαχείρισης και μετά ο τόπος.
Χρειαζόμαστε ενα νέο εναλλακτικό μοντέλο διαχείρισης και προτάσεις για αυτό υπάρχουν.
Σε ποιες αρχές θα στηριχτεί το εναλλακτικό μοντέλο;
1. Στην υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος, ιδιαίτερα, στις σημερινές συνθήκες της κρίσης. Απαλλαγή από την υφιστάμενη λογική της σύνδεσης οποιουδήποτε έργου διαχείρισης τα εργολαβικά συμφέροντα
2. Στην ενθάρρυνση της άμεσης εμπλοκής των πολιτών στη διαδικασία της διαχείρισης
3. Στην επαναχρησιμοποίηση υλικών, μείωση του όγκου των απορριμμάτων
4. Στην ενίσχυση των πρωτογενών, αποκεντρωμένων διαδικασιών προδιαλογής και ανάκτησης υλικών, έτσι ώστε να περιοριστεί, στο ελάχιστο, η ποσότητα των σύμμεικτων απορριμμάτων, που έχουν ανάγκη μεταφοράς και επεξεργασίας σε δεύτερο ή τρίτο επίπεδο
5. Στον δραστικό περιορισμό της ανάγκης τριτοβάθμιων εγκαταστάσεων επεξεργασίας (σταθμών μεταφόρτωσης, κεντρικών ΚΔΑΥ, μονάδων μηχανικής επεξεργασίας, ΧΥΤΥ, ακόμη και κεντρικών μονάδων κομποστοποίησης)
6. Στην εξαίρεση, από τις αποδεκτές τεχνολογίες επεξεργασίας - αξιοποίησης των αστικών στερεών αποβλήτων, τεχνολογιών, όπως η βιολογική ξήρανση ή η θερμική αξιοποίηση, που οδηγούν στην καύση και για τις οποίες υπάρχουν πολλαπλές ενστάσεις περιβαλλοντικού και οικονομικού χαρακτήρα, ενώ, ταυτόχρονα, αποτελούν την ταφόπλακα της ανακύκλωσης και της κομποστοποίησης.
7. Στην απόρριψη, σε κάθε περίπτωση, της επιλογής του ΥΠΕΚΑ να επιτρέψει την άτυπη αναγνώριση του δευτερογενούς καυσίμου SRF, σαν πλήρως βιοαποδομήσιμου υλικού, με συνέπεια η χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή να λογίζεται σαν ΑΠΕ
Αθήνα 2 Μαρτίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου