Το νεράκι της βροχής κατεβαίνει ορμητικό και καθάριο από το Όρος Αιγάλεω για να "ταξιδέψει" μέσα από τα αιώνια ρέματα στη θάλασσα του Σκαραμαγκά και στον Κόλπο της Ελευσίνας,,, Όμως στο διάβα του,,,,
.... το νεράκι στο διάβα του συναντάει πολλά εμπόδια, κλεισμένα ή μπαζομένα ρέματα....
... τσιμέντα και άλλα "εμπόδια".... και τα παρασέρνει....
.... υπόγεια που έχουν μετατραπεί σε γκαράζ και άλλους αποθηκευτικούς χώρους....
ΤΟ νερό το μόνο που "ζητάει" είναι να αποροφηθεί από το χώμα (που δεν υπάρχει), να ταξιδέψει μέσα από τα ρέματα και να καταλήξει στη θάλασσα... να κάνει το "κύκλο του νερού"...
... αν βρει εμπόδια τα παρασέρνει.
ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ - Η ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ
Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δομημένες επιφάνειες στην Αθήνα κάλυπταν το 25% του λεκανοπεδίου. Μετά το 1975, το 75% καλύφθηκε από δομημένες επιφάνειες και δρόμους δίκτυα, ενώ οι ελεύθεροι χώροι αποτελούν, μόλις, στο 4%.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, διέσχιζαν το λεκανοπέδιο, 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια. Το 1999, ο αριθμός τους ήταν μικρότερος των 70 (κάτω, δηλαδή και από το 10%) και σήμερα, δεν υπερβαίνουν τα 50. Που χάθηκαν;
Μπαζώθηκαν και καταπατήθηκαν. Μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα ρέματα και χείμαρροι. Κι αυτό, προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα οικιστικά όνειρα των κατοίκων της Αθήνας, με τις γνωστές συνέπειες που και σήμερα (για πολλοστή φορά) βιώσαμε.
Περισσότερα στο άρθρο του Δημήτρη Λάππα ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου