[Σκαραμαγκάς 1900, αρχείο Γιάννη Ιγγλέση]
[ … κι από την
άλλη πλευρά η Αττική παρουσιάζεται θαυμαστή. Τ’ ακρογιάλι του Σκαραμαγκά ως την
Ελευσίνα και πιο πέρα ως τα Μέγαρα με την απέναντι Σαλαμίνα κι αυτό δίνει την εντύπωση μιας αιθέριας κι
ονειρεμένης λιμνοθάλασσας, περικλεισμένης απ΄ όλες τις μεριές. Σ΄ όλον αυτό το
χώρο η φύση ούτε μια στιγμή δεν μένει η ίδια. Η θάλασσα αναταράζεται,
σουφρώνει, αγριεύει, ησυχάζει, για να γαληνέψει λίγο και φανεί σ΄ όλη της τη
μαγεία. Υπάρχουν στιγμές μιας τέτοιας γαληνεμένης ησυχίας μέσα σ΄ αυτή τη θάλασσα,
ώστε τα πάντα γύρω καθρεφτίζονται σαν ένας άλλος κόσμος βυθισμένος μέσα στα
νερά. Ποιος θα μπορέσει ν΄ αποδόσει με
λόγια τις αλλαγές κι αλλοιώσεις της θάλασσας αυτής, που απλώνεται σαν ένα
τεράστιο σμαράγδι κι άλλοτε φαντάζει σαν κρινόσπαρτος κήπος; Ποιος θα
τραγουδήσει αυτά τα χρώματα της αυγής ή του δειλινού; Άπειρες φορές περιδιάβασα
αυτό τ’ ακρογιάλι και πάντοτε μου φαινόταν καινούργιο και παρθένο.
Ο παραλιακός
δρόμος από τον Σκαραμαγκά ως τα Μέγαρα είναι ο γραφικώτερος της πατρίδας μας….]
Φάνης Μιχαλόπουλος, «ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΥΠΑΙΘΡΟ ΚΑΙ ΤΟΠΙΟ», ΕΠΛ, 1940
-----------
Υπάρχουν στο αρχείο πολλές περιγραφές για την περιοχή, μια απ΄αυτές του μεγάλου ζωγράφου Νικόλαου Γύζη ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου