Συνδιοργανωτές: ΟΙΚΟ.
ΠΟΛΙΣ, Σύλλογος Πυργούσων Αττικής το
Πυργί Χίου, Φίλοι της Φύσης,
Έκθεση Φωτογραφίας του Paul
Wenham – Clarke για τα τροχαία δυστυχήματα στην
αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Χαϊδαρίου.
Όταν οι Ζωές
Συντρίβονται When Lives Collide
Δευτέρα 18 έως και την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου
Από την Δευτέρα
18 έως και την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 στην αίθουσα εκδηλώσεων του
Δήμου Χαϊδαρίου θα πραγματοποιηθεί έκθεση φωτογραφίας του
πολυβραβευμένου Άγγλου καθηγητή
φωτογραφίας Paul Wenham – Clarke με θέμα
«Όταν οι Ζωές Συντρίβονται».
Πρόκειται για
μια μοναδική δουλειά με φωτογραφίες και μικρές συνεντεύξεις οικογενειών θυμάτων
τροχαίων, ατόμων με αναπηρία, διασωστών κλπ που αναφέρεται στις επιπτώσεις μιας
σύγκρουσης και υποστηρίζει την άποψη ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για ατυχήματα
όταν μιλάμε για τα τροχαία. Η έκθεση είχε συγκλονιστική απήχηση στην Αγγλία
όπου έχει εμφανιστεί στις περισσότερες πόλεις της χώρας.
Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο
Ηράκλειο τον Ιούνιο του 2010, στη Βασιλική Αγίου Μάρκου στα πλαίσια της Διεθνούς Τζαζ Συνάντησης Κώστας Κουβίδης και στη συνέχεια στην Αθήνα (Μουσείο Μπενάκη
2010), τη Ρόδο (2011) και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2012).
Η έκθεση αυτή
δεν είναι ευχάριστη. Υπάρχει μάλιστα ένα ιδιαίτερα σκληρό μέρος της με
σκηνοθετημένες φωτογραφίες. Γιατί λοιπόν
αυτή η έκθεση; Δεν είναι προτιμότερο να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί; Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε αυτή την έκθεση
γιατί η ζωή δεν είναι πάντα ευχάριστη, ή γιατί ξαφνικά παύει να είναι
ευχάριστη.
Η Ελλάδα αν και από τις πρώτες χώρες της ΕΕ σε
αριθμό νεκρών από τροχαία είναι από τις τελευταίες στις αντιδράσεις. Οδεύουμε
κυριολεκτικά προς τον θάνατο χωρίς διαμαρτυρία. Αυτό κυρίως το γεγονός, πέρα
από το προσωπικό μας βίωμα μας ώθησε στο να φέρουμε αυτή την έκθεση εδώ. Για να
βοηθηθούν τα θύματα και οι οικογένειες τους να μιλήσουν γι αυτό που συνέβη. Γι
αυτούς που χάθηκαν η έμειναν ανάπηροι για το βαθύ αίσθημα αδικίας απέναντι στην
πολιτεία, την δικαιοσύνη κλπ. Λέξεις όπως «ατύχημα», «αμέλεια», «μοίρα» δεν
χρησιμοποιούνται στην έκθεση αυτή.
Αποφασίσαμε να
παρουσιάσουμε αυτή την έκθεση για να ενισχύσουμε την προσπάθεια που εμφανίζεται
τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας να σπάσει η σιωπή γύρω από τα τροχαία. Δεν
ξεχνάμε, δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Προϋπόθεση για να ανατραπεί η κατάσταση που
υπάρχει στους δρόμους είναι να ακουστεί η φωνή των θυμάτων.
Ο Paul Wenham-
Clarke είναι επαγγελματίας φωτογράφος, διδάσκει στο The Arts University College
Bournesmouth και έχει βραβευτεί πολλές φορές. Το 2010 πήρε το το χρυσό βραβείο
της Αγγλικής Ομοσπονδίας Φωτογράφων (AOP) για μια έκθεση με θέμα τους άστεγους. Η Έκθεση «Όταν οι Ζωές Συντρίβονται»
πραγματοποιήθηκε με την βοήθεια της Road Peace, αγγλικού τμήματος της
Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR).
Περισσότερα
για τον Paul: www.wenhamclarke.com www.whenlivescollide.co.uk
Η έκθεση θα
παρουσιαστεί στο Χαιδάρι στα πλαίσια των εκδηλώσεων που διοργανώνει ο
πανελλαδικός σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα» με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων
Δυστυχημάτων που φέτος είναι η Κυριακή 17η Νοέμβρη.
Λόγω των
κινητοποιήσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου οι κύριες
εκδηλώσεις μας θα πραγματοποιηθούν μια βδομάδα μετά την Κυριακή 24 Νοεμβρη.
Την έκθεση στο
Χαϊδάρι συνδιοργανώνουν: ο ΟΙΚΟ. ΠΟΛΙΣ,
οι Φίλοι της Φύσης και ο Σύλλογος Πυργούσων Αττικής το Πυργί Χίου.
Ώρες
λειτουργίας καθημερινά 9:00 π.μ έως 3μ.μ.
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Δευτέρα 18 Νοέμβρη
στις 7μ.μ., οπότε θα πραγματοποιηθεί και συζήτηση για την Οδική Ασφάλεια.
Για
οργανωμένες επισκέψεις (σχολεία κλπ) επικοινωνία με το 6932638523.
Άλλες εκδηλώσεις του SOS Τροχαία
Εγκλήματα για την Ημέρα Μνήμης:
- Πειραιάς, σταθμός ΗΣΑΠ, από την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου μέχρι και την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου έκθεση του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη «Αφίσες για τα τροχαία Εγκλήματα». Αφίσες που αντιμετωπίζουν το θέμα της Οδικής Ασφάλειας με εύστοχο, ριζοσπαστικό και πρωτοποριακό σχεδιαστικά τρόπο. Την Παρασκευή 15 Νοέμβρη στις 7μ.μ. στον ίδιο χώρο θα γίνει συζήτηση με την συμμετοχή του Δ. Αρβανίτη, εκπροσώπων του «SOS Τροχαία Εγκλήματα», του σωματείου εργαζομένων ΗΣΑΠ και συλλογικοτήτων του Πειραιά για το ζήτημα της ασφαλούς μετακίνησης.
- Σύνταγμα, Κυριακή 24 Νοεμβρίου 13.00, ανοικτή εκδήλωση Μνήμης. (η εκδήλωση πραγματοποιείται μια βδομάδα μετά λόγω των εκδηλώσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου)
Paul
Wenham - Clarke: Πώς ξεκίνησα το «Όταν οι ζωές συντρίβονται»
Του Σπύρου Τσακίρη
-Τη μια μέρα ήταν εκεί μπροστά μου, μαζί μου. Την άλλη δεν υπήρχε...
Ο Paull Wenham-Clarke ήταν μόλις
δεκαεπτά χρόνων όταν ένας φίλος του, οδηγώντας, έχασε τη ζωή του σε τροχαίο
δυστύχημα. Ο γνωστός φωτογράφος τα θυμάται όλα αυτά για άλλη μια φορά. Μου τα
λέει το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, λίγο πριν αρχίσει την ομιλία του στο
Μουσείο Μπενάκη ως καλεσμένος της Οργάνωσης You Are What U Do - Κώστας
Κουβίδης.
«Δεν πήγα στην κηδεία του, γιατί μέσα στην οδύνη της απώλειας κανείς δεν με
ειδοποίησε πως ο φίλος μου είχε σκοτωθεί. Ο καιρός περνούσε και είχα αφήσει
πίσω μου εκείνα τα χρόνια της εφηβείας και της "τρέλας". Εργαζόμουν
ως φωτογράφος, στον τομέα της διαφήμισης, προσπαθώντας να δουλεύω και να μαζεύω
χρήματα.
Μια μέρα, πηγαίνοντας στη δουλειά μου, έγινα μάρτυρας ενός σκληρού τροχαίου
με έναν μοτοσικλετιστή. Για πολλές νύχτες εκείνες οι εικόνες μπερδεύονταν με
τις εικόνες από το τροχαίο του φίλου μου κι ας μην τις είχα δει ποτέ. Τότε ήταν
που τα παράτησα όλα και ξεκίνησα να δουλεύω ένα project που θέμα του είχε την
απώλεια με αφορμή τους θανάτους από τα τροχαία».
Ο Paull Wenham-Clarke στέκει απέναντί μου και με ήρεμη φωνή προσπαθεί να
μου εξηγήσει γιατί ένας καταξιωμένος και με πολλές διακρίσεις φωτογράφος
παρατάει τη σίγουρη καριέρα και καταπιάνεται με ένα τόσο επώδυνο θέμα.
Η έντονα βρετανική προφορά του και η ηρεμία στη φωνή του δεν καταφέρνουν να
κρύψουν τη συγκίνησή του όσο μιλάει για το project «Οταν οι ζωές συντρίβονται».
* «Αρχισα να πηγαίνω σε συναντήσεις ανθρώπων που είχαν χάσει κάποιο δικό
τους σε τροχαίο. Επρεπε πρώτα απ' όλα να μάθω και ο μόνος τρόπος ήταν να
προσεγγίσω αυτούς τους ανθρώπους. Στη χώρα μου κανείς δεν θέλει να μιλάει για
αυτές τις απώλειες ανθρώπινων ζωών. Ακόμα και η κυβέρνηση τούς αντιμετωπίζει
σαν αριθμούς.
Στην αρχή κανείς δεν ήθελε να συμμετάσχει. Η εσωστρέφεια ήταν φοβερή. Εγώ
πήγαινα λοιπόν στις συναντήσεις, άκουγα, παρακολουθούσα και στο τέλος έπαιρνα
το λόγο και εξηγούσα υπομονετικά τι ήθελα να κάνω και γιατί. Κάποια στιγμή οι
πρώτες οικογένειες με δέχτηκαν και μου επέτρεψαν να τις φωτογραφήσω. Από κει
και μετά τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα.
Εως τη στιγμή που το project έπρεπε να παρουσιαστεί. Για πολύ καιρό καμία
γκαλερί δεν δεχόταν να παρουσιάσει αυτή τη δουλειά. Η συνήθης δικαιολογία ήταν
πως οι εικόνες που έδειχνα ήταν η δική μου άποψη και όχι η θέση ή η άποψη
κάποιου επίσημου φορέα ή κάποιας οργάνωσης.
Πολλές φορές με προβλημάτισε αν θα ενταχθεί στην εικόνα η βία που περιείχε
κάθε περιστατικό. Και φυσικά ήταν αδύνατον να φωτογραφίσω τα πραγματικά θύματα
του τροχαίου και μετά να πάω στους συγγενείς.
Συνεργάστηκα με κάποιους ανθρώπους σε κέντρα άμεσης επέμβασης (Πυροσβεστική
και ασθενοφόρα) και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις μου γύρω από τη σκηνοθετημένη
φωτογραφία, προσπάθησα να δώσω μια αληθοφάνεια στο υλικό. Σκοπός μου ήταν να
μπορέσω να αφυπνίσω τους ανθρώπους. Να δουν πως τα τροχαία μπορούν να μειωθούν,
ακόμα και να εξαλειφθούν...
Ο Paull συνέχισε να μιλάει με επισκέπτες της έκθεσης και εγώ πήρα το δρόμο
για την Πειραιώς. Μπροστά μου ένας οδηγός κάνει αναστροφή στο κενό της νησίδας,
έχοντας το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο κινητό... Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα λένε τροχαία ατυχήματα και όχι τροχαία εγκλήματα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου