Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ: Ιερά Οδός (και «δήμαρχοι»)

[ο συγγραφέας Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι μόνιμα κάτοικος Αιγάλεω]

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ*

Οφείλουμε χάριτες στον απερχόμενο δήμαρχο Αθηναίων, γιατί έλυσε ένα σοβαρό ζήτημα που απασχολούσε όλη την ανθρωπότητα: Τι κάνουμε με τοποθεσίες, δρόμους κ.λπ. που παλιά κάποιοι άνθρωποι, πεθαμένοι από αιώνων, θεωρούσαν ιερά;

Αλλά από πότε οι πεθαμένοι έχουν δικαιώματα; Κι αυτό το ερώτημα κονιορτοποίησε ο απερχόμενος. Σηκώνοντας τα μανίκια, διέταξε: Τα γελοιοποιούμε, τα ταπεινώνουμε. Η οδός από τον Κεραμεικό μέχρι την Ελευσίνα λέγεται Ιερά... Παλιά ήταν, σήμερα είναι;... Οχι! Σήμερα είναι γεμάτη από γιάφκες αοιδών που υποθάλπουν αυτοδημιούργητους ψευτοκοσμικούς φοροφυγάδες με τζιπ και άιπαντ, από κλαμπ όπου ανέμελοι θαμώνες πνίγουν στο ουίσκι την πίκρα τους για το μνημόνιο, έχει παλιατζίδικα, συνεργεία, φαναρτζίδικα, κινέζικα, γκαράζ, αχούρια, καντίνες κ.λπ. Τι την κάνουμε; Την αξιοποιούμε, όπως θα 'κανε η Γαλλία, π.χ.;

Με τη χαρακτηριστική του γενναιοφροσύνη, ο απερχόμενος μεγαλούργησε: «Είναι που 'ναι ανίερη, θα την αποτελειώσω!». Μετέφερε λοιπόν στην Ιερά Οδό το «Κορεάτικο» (;) παζάρι, που γινόταν απέναντι απ' τον Κεραμεικό, και το φώλιασε σε ένα γκαράζ. Μη φαντασθείτε καλοφτιαγμένο χώρο, με πάρκινγκ κ.λπ. Ενα ρημάδι με τεράστια ανοίγματα-παράθυρα και σιδεριές χωρίς στέγη ήταν. Φιλοξενούσε επαγγελματίες και ερασιτέχνες παλιατζήδες (το παζάρι γινόταν υπό την αιγίδα συλλόγου ρακοσυλλεκτών, παζάρια μπορούν όμως να γίνονται σε γήπεδα) από τις 3 τα χαράματα μέχρι 4-5 το απόγευμα της Κυριακής.

Εκατοντάδες τρίκυκλα, αγροτικά, μηχανάκια, τρακαρισμένα αυτοκίνητα συνέρρεαν στο τμήμα από Γεωπονική μέχρι Κηφισό (τέως θεός, που απεικονίζεται στην κλεμμένη ζωφόρο της Ακρόπολης, νυν λεωφόρος) και οι ιδιοκτήτες τους πουλούσαν στα πεζοδρόμια και στο οδόστρωμα (δεν χώραγε το γκαράζ) κάθε είδους αντικείμενα, χαλιά, κρεμμύδια, ρούχα, σαβούρες. Βόλευαν την πραμάτεια τους και πάνω στα γυάλινα προστατευτικά των δύο μικρών αρχαιολογικών χώρων που ανακαλύφθηκαν, λόγω μετρό, στην Ιερά Οδό (δεν έχει ανασκαφεί ποτέ). Στο δωδεκάωρο-δεκαπεντάωρο του παζαριού ήταν σχεδόν αδύνατο να περάσει αυτοκίνητο. Ευτυχώς η άθλια, υποτιμητική εικόνα της Ιεράς Οδού δεν χρησιμοποιήθηκε διεθνώς ως επιπλέον απόδειξη ότι αδυνατούμε να σεβαστούμε και ν' αναδείξουμε στοιχειωδώς τον εαυτό και τον πολιτισμό μας.

Τα φαντάσματα της πομπής προς την Ελευσίνα στοίχειωσαν όμως το δήμαρχο, που ανένηψε αιφνιδίως, λόγω εκλογών δηλαδή: Μετέφερε προ μηνών το παζάρι στην παράλληλη οδό Πολυκάρπου. Αλλά τα φαντάσματα δεν άσκησαν ικανή πίεση. Στην Ιερά Οδό εγκατέστησε μικρότερο παζάρι που προκαλεί μικρότερα προβλήματα. Μεγαλοφυές!

Το πολυετές χάλι τής, παγκοσμίως γνωστής, Ιεράς Οδού αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει ουσιαστική ελπίδα ανάκαμψης. Οτι η Ελλάδα αρνείται να υπάρξει στο σύγχρονο κόσμο. Ο αποθανών δήμαρχος Δημήτρης Μπέης μετέφερε εκεί το αμαξοστάσιο, με συνεχή ροή, των απορριμματοφόρων του δήμου (στα όρια του Αιγάλεω!), ο απελθών Νικήτας Κακλαμάνης οραματίστηκε την πλήρη καταστροφή Ιεράς Οδού και Ελαιώνα, με γήπεδα του Παναθηναϊκού (πληρωμένα απ' το κράτος, μετά την κατακραυγή ανασκουμπώθηκαν) και εμπορικά κέντρα του αλησμόνητου Βωβού. Το εφιαλτικό όραμα Κακλάμανη-Καραμανλή (ευτυχώς δεν πραγματοποιήθηκε λόγω αντιδράσεων ομάδας πολιτών, εν μέρει του ΣΥΡΙΖΑ και της κρίσης) ξεμυάλισε τον γιωργοπαπανδρεϊκό Καμίνη, που επιμένει, ο ΠΑΟ αρνείται. Στην Ιερά Οδό προβλέπεται και η ανέγερση τζαμιού.

Η αντανακλαστική θλίψη δεν αρκεί, ούτε η απαισιοδοξία βοηθάει. Ο Ελαιώνας, 9.100 στρέμματα, με ανεμπόδιστη θέα στην Ακρόπολη, μπορεί να γίνει πολιτιστικό πάρκο και, ενδεικτικά, να ιδρυθούν, με υπογειοποίηση: νέο αρχαιολογικό μουσείο (το υφιστάμενο να φιλοξενεί τα προϊστορικά ευρήματα), βιβλιοθήκη αρχαίας ελληνικής γραμματείας (βλ. «Ε», 2.6.13), μουσείο εθνικής αντίστασης (οι μόνοι απ' τις αντιναζιστικές χώρες που δεν έχουμε), μουσείο λαϊκής μουσικής, μουσείο αφιερωμένο σε Ελληνες εικαστικούς του εξωτερικού (Σαμαρά, Κουνέλλη, Χρύσα, Αντωνάκο κ.λπ.), συνεδριακά κέντρα, ιδρύματα τεχνολογίας-ερευνών, τεράστιοι χώροι πράσινου.

Σε συνδυασμό με την ανασκαφή της κατάφορτης από μνημεία Ιεράς Οδού, που έχουν περπατήσει όλοι οι γνωστοί κι άγνωστοι αρχαίοι, που συνορεύει με το Δημόσιο Σήμα (επίσημο νεκροταφείο της Αθήνας), τον Κεραμεικό, γειτνιάζει με την Ακαδημία Πλάτωνος, επικοινωνεί (μετρό, πεζόδρομος Ερμού) με την Ακρόπολη και το Μουσείο της, είναι κοντά στο Μουσείο Μπενάκη, στο Ιδρυμα Κακογιάννη. Μπορούν να αναδείξουν τμήματά της με μικρές απαλλοτριώσεις, αρκούνται σ' ένα αναγκαστικό δείγμα στο Αιγάλεω.

Τέτοια έργα όμως, δυστυχώς για δημάρχους, κυβερνώντες, κόμματα, σηματοδοτούν μια χώρα, είναι η ουσιαστική ανάπτυξή της, ταυτόχρονα με την όποια βιομηχανία της.

Υπάρχει και μια εκσυγχρονιστική λύση, παντελώς ανέξοδη και θαυμαστά ειλικρινής: να μετονομάσουμε τη μίζερη Ιερά Οδό, κακοφωτισμένη, απεριποίητη, χωρίς λουλούδια, όλο λακκούβες, με στραβό οδόστρωμα, που πλημμυρίζει. Ν' απαλλαγούμε απ' αυτήν, να την κάνουμε ό,τι θέλουμε. Να την ονομάσουμε: Οδός Ενδόξων Δημάρχων Αθηναίων. Που καταστρέφουν ατιμώρητοι, σαν να είναι η Αθήνα προέκταση-υποχείριο της παταγώδους ανεπάρκειάς τους.

* Συγγραφέας - ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ