[Φωτ.Αρχείο Γιάννη Ιγγλέση | Σκαραμαγκάς, αρχές δεκαετίας του 1960 - Στο βάθος αριστερά τα ναυπηγεία και δεξιά η Σαλαμίνα]
Αλέξανδρος Ασωνίτης: "Διακοπές στον Σκαραμαγκά"
[Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία 10 Σεπτεμβρίου 2014]
[Αρχείο Γιάννη Ιγγλέση "Η εξέδρα του Πασά" που αναφέρει ο συγγραφέας]
Γιατί όχι; Ωραιότατα είναι και το φθινόπωρο! Πεντακάθαρα νερά, άσπρα βότσαλα, λεπτή άμμος, βουτιές απ' την εξέδρα του Πασά, πεύκα, κυπαρίσσια, ταβέρνες, καφενεία, τέλεια! Και φτάνοντας στη μεγάλη στροφή, μας υποδέχεται, αριστερά, το εκπληκτικότατο προ-μεταμοντέρνο πλαστικό άγαλμα, το περίφημο ανθρωπάκι του αλατιού Κάλας, με ψηλά σηκωμένα τα χέρια, πάνω στο στρογυλό βάθρο-κουτί Κάλας, να πανηγυρίζει την άφιξή μας! (Μια πινακίδα κάτω έγραφε: Η Τροχαία σάς εύχεται καλό ταξίδι). Αν η εταιρεία το φύλαξε, ας το δώσει στο μουσείο μοντέρνας τέχνης. Είναι αριστούργημα.
Αλλά δεν μπορείτε να δείτε τίποτα πια ούτε να κάνετε μπάνιο σε Σκαραμαγκά, Ασπρόπυργο, Ελευσίνα, πρέπει να ταξιδέψετε χιλιόμετρα. Μόλυναν τα πάντα.
[Αρχείο Γιάννη Ιγγλέση: Διαφημιστικό Φυλλάδιο για την πώληση οικοπέδων σε Έλληνες εξ Αιγύπτου]
Προκαλεί αποτροπιασμό η ταξική περιφρόνηση τόσων κυβερνήσεων προς το λαό της Δυτικής Αττικής. Απέκλεισαν για πάντα εκατομμύρια ανθρώπους απ' τη θάλασσα! Το μεγάλο έγκλημα διέπραξε πάλι η χούντα (ο Σκαραμαγκάς είχε ήπιας χρήσης ναυπηγεία 1937 -Νιάρχος 1958), αλλά ευθύνονται και οι νόμιμες κυβερνήσεις. Κατέστρεψαν όλη την ακτογραμμή από Πέραμα μέχρι Ισθμό (Σαλαμίνα, Μοσχάτο, Φάληρο επίσης) και μαζί αφάνισαν ζωή και ζωντάνια. Οι άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τη θάλασσά τους, την αναψυχή τους (στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα) κι εξαναγκάζονται με μεγάλο κόστος να ταξιδεύουν για ένα μπάνιο. Το δεκάλεπτο έγινε ώρες.
Σήμερα η κυβέρνηση ξεπουλά τους αιγιαλούς. Από πού αρύεται το δικαίωμα μια δουλική ολιγαρχία να καταστρέφει και να ξεπουλά γη και θάλασσες, να παίρνει ανεπίστρεπτες αποφάσεις χωρίς καμία ηθική και συνταγματική νομιμοποίηση, να επεμβαίνει στην Ιστορία και στον ψυχισμό μας; Να κάνει -επ' άπειρον!- παρελθόν ό,τι επιλέγει να καταστρέψει; Το θέμα άπτεται της ουσίας του κοινοβουλευτισμού και του μεταχριστιανικού κόσμου. Καταστρέφουν ατιμώρητα κι ανεπανόρθωτα τοπία και φύση, υποβαθμίζοντας κι υποτιμώντας τη ζωή ημών και μεταγενεστέρων.
Μαζί με τη φύση, στο στόχαστρο έθεσαν και την Ελευσίνα, έναν απ' τους σημαντικότερους τόπους παγκοσμίως: 1902, εγκατάσταση τσιμέντων «Τιτάν» δίπλα ακριβώς στον αρχαιολογικό χώρο! Κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα; Χαλυβουργική 1951, ναυπηγεία 1968, διυλιστήρια Λάτση 1972. Η Ελευσίνα ήταν το ιερότερο μέρος της Ελλάδας. Στην αρχαιότητα δεν πέρναγε ο δρόμος πλάι στη θάλασσα του Σκαραμαγκά, λόγω ιερότητας του χώρου, η Ιερά ή Ελευσίνια Οδός ανεβοκατέβαινε το βουνό απέναντι (βρέθηκε ικανό ίχνος της, δεν αξιοποιήθηκε λόγω συμφερόντων της Εκκλησίας στις παρακείμενες νεροτσουλήθρες). Μόνο στη διάρκεια των Ελευσινίων επιτρεπόταν να περάσει πλάι στη θάλασσα η πομπή με το ξόανο του Ιάκχου και τους χιλιάδες λατρευτές.
Σκεφθείτε τη δυτική ακτογραμμή χωρίς τις καμινάδες που ξερνάνε μόλυνση και θάνατο (Μότορ Οϊλ 1970, Ρεβυθούσα, διυλιστήρια Πάχης 1968, Ασπροπύργου 1955, ΔΕΣΦΑ, Πετρογκάζ κ.λπ.). Σκεφθείτε αξιοποιημένη τη λίμνη της Κόρης (Κουμουνδούρου), στον Σκαραμαγκά, βιότοπος που ευτυχώς αντέχει παρά τις ρυπογόνες στρατιωτικές εγκαταστάσεις δίπλα. Στην «πλάτη» της Κόρης, προς Ελευσίνα, υπήρχε δεύτερη λίμνη, της Δήμητρας -έχει ξεραθεί. Υπάρχει ο απειλούμενος βιότοπος Βουρκάρι, στα παραμελημένα Μέγαρα.
Αδιαφόρησαν για όλα: Ανθρώπους, Ιστορία, Μέλλον. Δεν εκπόνησαν κανένα σχέδιο-μελέτη για ναυπηγεία (αυτή έπρεπε να είναι η βαριά βιομηχανία μας, όχι ο δουλοπρεπής τουρισμός). Περιφρόνησαν τις ανάγκες του λαού, του «λαουτζίκου», που κάνει ψευτοπλούσιους, εκσυγχρονιστικούς ιούς και ψυχικώς αγράμματους ν' ανατριχιάζουν. Αιγάλεα και Περιστέρια, Περαμοκερατσίνια κι Αγιοβαρβανάργυροι. Από το '74, ελάχιστοι επώνυμοι, καλλιτέχνες ή βουλευτές ανεξαρτήτως κόμματος, μένουν εδώ. Καταξίωση σημαίνει Χαλάνδρι και πάνω. Τόσο πολλοί καταξιωμένοι βόρεια, νότια, ανατολικά, να προσέξουν, μη γίνει κανένας νεοτεριστικός συνωστισμός και τους πατήσουν στο πεντικιουρισμένο τους νυχάκι.
Αλλά εμείς μπορούμε να ονειρευόμαστε την παιδική μας ηλικία, γιατί στον Σκαραμαγκά κάναμε μπάνιο μέχρι το 1970, έχουμε οικογενειακές φωτογραφίες, με φίλους, γνωστούς, που δεν υπάρχουν πια. Θυμόμαστε τα μπλε λεωφορεία υπερκατάμεστα από οικογένειες (που κουβάλαγαν το κολατσό των παιδιών, κεφτέδες, φέτα, ντομάτες, φρούτα σε τάπερ ή σακουλίτσες) να διασχίζουν αγκομαχώντας την Ιερά Οδό (ο πατέρας μου Μίμης ήταν εισπράκτορας και συχνά, με τη μάνα μου και τον αδελφό μου, τον πετυχαίναμε στο λεωφορείο) και να σταματάνε στη μεγάλη στροφή μετά το ανθρωπάκι. Θυμόμαστε τα ηλιοβασιλέματα, την καθαρή θάλασσα. Κι ονειρευόμαστε την ιστορική δυτική ακτή, απαλλαγμένη από βιομηχανίες και μόλυνση, κόσμημα και θαύμα της φύσης, όπως ήτανε κι έπρεπε να παραμείνει. Εκστατικός ο Σατωβριάνδος περιγράφει, απ' το ναό του Δαφναίου Απόλλωνα στην Ιερά Οδό, την Ακρόπολη να αιωρείται πάνω από μια χρυσή θάλασσα γαλάζιου και πράσινου.
Να ζητήσουμε από την Ε.Ε. κονδύλια, να μεταφερθούν οι βιομηχανίες αλλού, στην πίσω πλευρά της Μακρονήσου, π.χ.; Τόσα μας κλέβουν. Δεν αντισταθήκαμε λόγω χούντας, ν' αντισταθούμε τώρα στο μνημονιακό παρακράτος. Οι άνθρωποι χωρίς τη γη και τη θάλασσά τους μαραζώνουν. Μην ανεχτούμε κι αυτό.
* Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας
----------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου