Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Έτσι δημιουργήθηκε το ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο | Με Γαλλικές προδιαγραφές | Ο ρόλος του Δημητρίου Βικέλα | Δύο ποιήματα του Γεωργίου Σουρή


 Δάση και Ελαιώνες στο Δυτικό τμήμα του Δρομοκαΐτειου αφιερωμένοι στο Δημήτρη Βικέλα και στον Γάλλο Ψυχιάτρου Lunier




Ο Δημήτρης Βικέλας το 1879 ανέλαβε να υλοποιήσει τη διαθήκη του Χιώτη Ζωρζή Δρομοκαΐτη. Το «Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαΐτου» λειτούργησε το 1887 με σχέδια και σύγχρονες Γαλλικές προδιαγραφές, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που έδωσε ο ψυχίατρος Lunier. Για το λόγο αυτό οι μετέπειτα διοικήσεις του Ψυχιατρείου αφιέρωσαν δύο περιοχές με πεύκα και ελιές για να τιμήσουν τους  Βικέλα, Lunier.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ιστορία του 'Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαΐτου" ΕΔΩ.

Ο σατυρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής έγραψε και δημοσίευσε το 1884 στο "Ρωμηό" δύο ποιήματα:

Εις τα θεμέλια του Φρενοκομείου

Ω Εορτή των Εορτών... Ω ευτυχής ημέρα!
Ω! τώρα πρέπει ο καθείς του Άστεως πολίτης
να βάλει στο μπαλκόνι του μια κόκκινη παντιέρα
με μια χρυσήν επιγραφή "Ζωρζής Δρομοκαΐτης".
Ναι! τώρα πρέπει στολισμός με δάφνες και μυρσίνες,
Ναι! τώρα πρέπουν κανονιές, φανάρια και ρετσίνες.

Φρενοκομείο κτίζεται και στη σοφήν Ελλάδα!
Α! ο Θεός εφώτισε τον Χιώτη τον Ζωρζή
και τώρα μέσα στου Δαφνιού τη τόση πρασινάδα
θα βρίσκουμε παρηγοριά κι η μνήμη του θα ζει.
Ω μέγα ευεργέτημα των ευεργετημάτων!
Ω μόνον οικοδόμημα των οικοδομημάτων!

Θέλει λαμπρόν Μαυσώλειον αυτός ο κληροδότης,
παιάνας κι αποθέωσιν εις τρίτους ουρανούς!...
Ευρέθη μες στους Χιώτηδες, με γνώση κι ένας Χιώτης,
κι εσκέφθη ο μεγάλος του και πρακτικός του νους
πως μέσα στην Ελλάδα μας που πλημμυρούν τα φώτα,
Φρενοκομείον έπρεπε να γίνει πρώτα-πρώτα.

Και ολίγα για το σπήτι του Ζωρζή Δρομοκαίτη

Ετέθη ο θεμέλιος του Δρομοκαίτου λίθος
παρόντος του πρωθυπουργού και των αρχών εν γένει
τους υπεδέχθη με χαράν και των τρελλών το πλήθος,
και τέλος όλοι έφυγαν κατενθουσιασμένοι.
Μίαν ευχή εκφράζομεν επί τη ευκαιρία:
Το ευγενές μας κτίριον ποτέ να μην αδειάση
Ήγουν πας Έλλην κύριος και Ελληνίς κυρία
ευχόμεθα να το ίδη και να το δοκιμάση.

Ευχόμεθα μετ’ ου πολύ και δεύτερον να γίνη
και εν ανάγκη μάλιστα να κτίσωμεν και τρίτον,
γιατ’ είναι μονοπώλιον και η παραφροσύνη
εδώ στην χώρα των Μουσών, στην χώραν των χαρίτων

Αλλ’ όμως η της πυρκαγιάς σκληρά επιδημία
ευχόμεθα να μη φανή και στα φρενοκομεία.
είναι τα μόνα κτίρια για των Ρωμηών τη χώρα,
κι’ ευχόμεθα να μην καούν κι’ εκείνα καμμιάν ώρα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: