Γράφει η Βούλα Σοφού
Βιβλίο! Ένας φίλος χωρίς φωνή,που ακούει καλύτερα και περισσότερο απ’ όλους τους φίλους μας.
Μέσα στις σελίδες του κρύβουμε τα δάκρυά μας και μέσα απ΄αυτές ρουφάμε τη χαρά και το γέλιο, όταν την ψυχή μας πλακώνει η συννεφιά της καθημερινότητας και το άγχος της εποχής.
Χανόμαστε στις γραμμές του, μεταναστεύουμε και ταξιδεύουμε ανέξοδα σε όποια χώρα του πλανήτη ονειρευόμαστε. Κουβεντιάζουμε, παίζουμε, χορεύουμε, χτίζουμε με ανθρώπους πολύχρωμους,που αγαπάμε και που έζησαν πριν από μας…
Τα βιβλία μας αγαπούν αληθινά, δε μας λένε ποτέ ψεύτικα «σ' αγαπώ», δε μας πληγώνουν… Αντίθετα μας κάνουν παρέα στις ώρες της μοναξιάς, μας παρηγορούν και θεραπεύουν τον πόνο μας χωρίς να ζητούν τίποτα.Ποιά διασκέδαση μπορεί να μας προσφέρει τη μαγεία του Παπαδιαμάντη ή του Καζαντζάκη ή του Βενέζη;
Βιβλίο! Ένας φίλος χωρίς φωνή,που ακούει καλύτερα και περισσότερο απ’ όλους τους φίλους μας.
Μέσα στις σελίδες του κρύβουμε τα δάκρυά μας και μέσα απ΄αυτές ρουφάμε τη χαρά και το γέλιο, όταν την ψυχή μας πλακώνει η συννεφιά της καθημερινότητας και το άγχος της εποχής.
Χανόμαστε στις γραμμές του, μεταναστεύουμε και ταξιδεύουμε ανέξοδα σε όποια χώρα του πλανήτη ονειρευόμαστε. Κουβεντιάζουμε, παίζουμε, χορεύουμε, χτίζουμε με ανθρώπους πολύχρωμους,που αγαπάμε και που έζησαν πριν από μας…
Τα βιβλία μας αγαπούν αληθινά, δε μας λένε ποτέ ψεύτικα «σ' αγαπώ», δε μας πληγώνουν… Αντίθετα μας κάνουν παρέα στις ώρες της μοναξιάς, μας παρηγορούν και θεραπεύουν τον πόνο μας χωρίς να ζητούν τίποτα.Ποιά διασκέδαση μπορεί να μας προσφέρει τη μαγεία του Παπαδιαμάντη ή του Καζαντζάκη ή του Βενέζη;
Πρέπει ν’ αγαπάμε το βιβλίο, να αφηνόμαστε στην αγκαλιά του με εμπιστοσύνη, να το μυρίζουμε, να το χαϊδεύουμε, να το διαβάζουμε…να ξεφύγουμε από την ηλεκτρονική νάρκωση που μας έχει κάνει ομήρους της…γιατί όπως είπε και ο Κικέρων «αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται στη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου