Γιάννης Ρίτσος – Πρωτομαγιά 2009, 100 χρόνια από τη γέννησή του.

«Αυτά τα δένδρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό»
Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος συνδέεται με την πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας μας αλλά και με τα λογοτεχνικά δρώμενα. Έχει όμως σχέση και με την πόλη μας το Χαϊδάρι, αφού στο ΨΝΑ του Δαφνίου νοσηλεύτηκε η αδελφή του, πηγή έμπνευσης του ποιήματος «Το τραγούδι της αδελφής μου» 1937. Όμως η σχέση του με το Χαϊδάρι από προσωπική αναπτύσσεται σε πολιτική, εθνική με τη συλλογή του ΕΠΙΚΑΙΡΙΚΑ στην οποία περιλαμβάνει δεκάδες στίχους με θέμα το Στρατόπεδο, τη Κατοχή και την Αντίσταση.
Με την ευκαιρία της κήρυξης του 2009 ως έτους Γιάννη Ρίτσου από το ΥΠΠΟ έχουν γίνει πολλά αφιερώματα στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο, εμείς επιλέξαμε το αφιέρωμα του «Μηνιαίου Πολιτιστικού Περιοδικού Ως3» και ένα video με θέμα τη Ρωμιοσύνη στο οποίο διαβάζει ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος και συνοδεύει με την κιθάρα του ο Νότης Μαυρουδής.




Φωτογραφία που εμπνεύστηκε ο Ρίτσος τον Επιτάφιο.
To ιστορικό του Επιταφίου. Στη Θεσσαλονίκη από τον Μάρτιο του 1936 είχαν αναπτυχτεί απεργιακές αγώνες σε διάφορους κλάδους. Την Πρωτομαγιά οι αγώνες κλιμακώνονται και η ανάπτυξή τους έκαναν την τότε κυβέρνηση να δώσει την εντολή στη χωροφυλακή να χτυπήσει στο ψαχνό στις 9 Μαΐου. Ο πρώτος νεκρός ήταν ο Τάσος Τούσης. Οι σύντροφοί του παίρνουν τον νεκρό, τον βάζουν πάνω σε μια πόρτα και τον μεταφέρουν λίγο πιο πέρα. Εκεί τον βλέπει η μάνα ξαπλωμένο, γονατίζει και αναρωτιέται με τα χέρια «γιατί»? Σε αυτήν τη κίνηση την φωτογραφίζει κάποιος και την επόμενη ημέρα η φωτογραφία με το νεκρό απεργό και την γονατιστή μητέρα δημοσιεύεται στο Ριζοσπάστη. Βλέπει τη φωτογραφία ο Ρίτσος με την τραγική μάνα και το νεκρό γιό, εμπνέεται και γράφει το κλασικό έργο Επιτάφιος «Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου….».