[Το καλύτερα διατηρημένο ασβεστοκάμινο μετά την Αφαία Σκαραμαγκά]
Στους ορεινούς όγκους του όρους Αιγάλεω – Ποικίλο συναντάμε πολλά ίχνη ζωής, κατοικίας, αγροτικής και βιοτεχνικής παραγωγής, λατρείας κ.λ.π Μεταξύ αυτών έχουμε παρατηρήσει πολλά ερειπωμένα ασβεστοκάμινα, καμίνια κεραμιδιών, αρχαία λατομεία . Στη δημοσίευση αυτή παρουσιάζουμε έντεκα από τα δεκαπέντε ασβεστοκάμινα που έχουμε καταγράψει (και μας έχουνε υποδείξει) αλλά η έρευνα συνεχίζεται.
Ορισμένα απ΄ αυτά, έχουν αποτυπωθεί στους χάρτες του Kaupert 1883 (Kalk και ένα σημάδι στρογγυλό), ενώ ένα «τεράστιο» καμίνι περιγράφει κοντά στην Ιερά Οδό (πιθανώς στον σημερινό Βοτανικό Κήπο Διομήδους, που όντως υπάρχει και σήμερα) ο Δημήτριος Γ. Καμπούρογλου στο ΔΑΦΝΙ, 1920, ΕΣΤΙΑ...
Η επιλογή του Όρους Αιγάλεω - Ποικίλου έγινε γιατί συνυπήρχαν τουλάχιστον τρεις βασικές προϋποθέσεις:
1. Το πέτρωμα που είναι ασβεστολιθικό.
2. Η καύσιμη ύλη (κλαδιά θάμνων και δένδρα)
3. Το ανάγλυφο της περιοχής. Μικρές χαράδρες που να τα προφυλάσσουν από τον άνεμο, να υπάρχει κατηφοριά (κλίση) για να τσουλάνε την καύσιμη ύλη και να μην την μεταφέρουν με τα χέρια. Απ’ ότι παρατηρήσαμε, και φαίνεται πολύ καλά στις φωτογραφίες, οι κατασκευαστές των καμινιών επέλεγαν περιοχές που να μπορούν να «στηρίξουν» το καμίνι, δηλαδή να έχει μια φυσική «πλάτη», βράχο ή χώμα. Ένα μεγάλο τμήμα των καμινιών που είδαμε, περίπου το ¼ , «ακουμπούν» κάπου. Ο λόγος ήταν ότι το χώμα ή το πέτρινο μέρος που «στήριζε» το καμίνι, παράλληλα χρησίμευε και για μόνωση, δηλαδή να μην υπάρχουν μεγάλες απώλειες και να διατηρείται η θερμοκρασία για το ψήσιμο του ασβεστόλιθου (10000 Κελσίου για 60-90 ώρες, ανάλογα με το μέγεθος του καμινιού)...
Με την πάροδο του χρόνου α) Οι ανάγκες για μεγαλύτερες ποσότητες ασβέστη και πέτρας αυξήθηκαν β) Η τεχνολογία για παραγωγή ασβέστη εξελίχθηκε και έτσι στη δεκαετία του ’50 κατασκευάστηκαν σύγχρονα ασβεστοποιία μεταξύ αυτών το Λατομείο (1953)– Ασβεστοποιίο (1958) ΑΙΜΟΣ στην Πετρούπολη με μια καμινάδα ύψους 72 μέτρων. Το ασβεστοποιίο ήταν συνεχούς καύσεως και είχε παραγωγή 50 τόνους ασβέστη την ημέρα. Ο χώρος του λατομείου στις μέρες μας έχει μετατραπεί σε Θέατρο (Πέτρας) ενώ οι εγκαταστάσεις της επιχείρησης των Τζεδάκι – Πετρικαλάκι (ΑΙΜΟΣ) έχουν μετατραπεί σε καφετέρια (Terra Petra). Η καμινάδα εξακολουθεί να υπάρχει και να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Πετρούπολης...
Ολόκληρη η έρευνα (συνεχίζεται) με φωτογραφίες κ.λπ. ΕΔΩ.
-------------------
Επόμενες αναρτήσεις: α) Τα σπήλαια στο Όρος Αιγάλεω - Ποικίλο (α' ανάρτηση) β) Οι αγώνες για να μη γίνει το σκοπευτήριο στο Ποικίλο Όρος (1984) και ο Γεώργιος Ντούρος (Κλωνάρας) γ) Οικολογική Ομάδα Δάσους (Παρουσίαση) δ) Οικολογική Ομάδα Ελευσίνας ε) Οικολογική Ομάδα Πετρούπολης (την αναζητούμε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου