Αυθαίρετο και κατεδαφιστέο κρίθηκε από το ΣτΕ το Μπάντμιντον στο πάρκο Γουδή // "Μαθήματα" αγωνιστικής, νομικής, τεχνικής παρέμβασης για την προστασία του Φυσικού και του Αστικού Περιβάλλοντος

[Το αυθαίρετο Μπάντιγκτον στο κέντρο του Πάρκου Γουδή θα κατεδαφιστεί μετά από τους μακρόχρονους αγώνες των πολιτών]

---------------
Αυθαίρετο και κατεδαφιστέο κρίθηκε από το ΣτΕ το  Μπάντμιντον στο πάρκο Γουδή 

"Μαθήματα" αγωνιστικής, νομικής, τεχνικής παρέμβασης για την προστασία του Φυσικού και του Αστικού Περιβάλλοντοςς

του Κώστα Φωτεινάκη

(προέδρου του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. και των Φίλων της Φύσης)

Η ιστορία ξεκινάει από παλιά, από την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων (πότε θα ανοίξει άραγε αυτός ο "φάκελος"  που περιέχει οικονομικά σκάνδαλα και περιβαλλοντικές ατασθαλίες;)

Συνοπτικά... 

Μια μικρή ομάδα πολεοδόμων, αρχιτεκτόνων, μηχανικών, νομικών αλλά και αγωνιστών, ακτιβιστών  για την προστασία των Ελεύθερων Χώρων της Αθήνας ήταν αντίθετη για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας από το 1998. Έχουμε τη τιμή και τη χαρά να συνεργαζόμαστε ακόμα και σήμερα με το Γεράσιμο Σκλαβούνο, τον Πάνο Τότσικα κ.ά. επιστήμονες αλλά και διαχρονικούς αγωνιστές. Κορυφαία ακτιβίστικη ενέργεια των αγωνιστών ήταν το πανό με το σύνθημα "ΟΧΙ στους Ολυμπιακούς Αγώνες" που ξεδίπλωσαν στην Ακρόπολη, με αποτέλεσμα να συλληφθούν. 

Την περίοδο εκείνη "που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα" ελάχιστοι ήταν εκείνοι που ήταν αντίθετοι με τη διεξαγωγή των Ο.Α. στη χώρα μας. Οι "μπετατζήδες" είχαν επενδύσει στο μεγαλοϊδεατισμό των Ελλήνων, όποιος ήταν αντίθετος για τη διεξαγωγή των Ο.Α. στη χώρα μας, χαρακτηριζόταν ως ανθέλληνας ή ως ψώνιο ή ως πνεύμα αντιλογίας (σας μιλάω εκ πείρας)....

Αυτά το 1998...

Η Ελλάδα με "δόξα και τιμή" αναλαμβάνει  τη διεξαγωγή των Ο.Α. το 2004.

Τόσο πριν όσο και μετά τη διεξαγωγή των Ο.Α. είχα γράψει άρθρα στα περιοδικά ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ, προσανατολισμοί κ.λπ. Δεν θα επαναλάβω ούτε τα βασικά σημεία των άρθρων. Θέλω απλά να υπογραμμίσω ότι πριν τη διεξαγωγή των Ο.Α. αυξήθηκε ο αριθμός των πολιτών που ήταν αντίθετοι όχι γιατί ήταν πνεύματα αντιλογίας αλλά για μια σειρά οικονομικούς, περιβαλλοντικούς κ.ά. λόγους που τώρα δικαιώνονται. 

Οι πολίτες αυτοί μέσω των συλλογοκοτήτων (Επιτροπές, συλλόγους, Συντονιστικά)  από τη στιγμή που δεν μπορούσαν να αποτρέψουν τη διεξαγωγή των Ο.Α. πρότειναν  να δημιουργηθούν λυόμενες αθλητικές εγκαταστάσεις  έτσι ώστε α) να μειωθεί το κόστος ανέγερσης β) μετά τη λήξη  των Ο.Α. να αποσυναρμολογηθούν οι εγκαταστάσεις αυτές, να μην υπάρχει το κόστος συντήρησης και να απελευθερωθούν οι χώροι.

"Ήταν πολλά τα λεφτά Άρη"  που έλεγε και ο Σπύρος Καλογήρου στη γνωστή ταινία. Κανείς δεν άκουγε, τα διαπλεκόμενα και ο μεγαλοϊδεατισμός, που είχε και εθνικιστικά χαρακτηριστικά υπερίσχυσαν. 

Η περίπτωση του  Μπάντμιντον  στο Πάρκο Γουδή.

Το Μπάντμιντον άγνωστο ως άθλημα στην Ελλάδα, "έπρεπε" και αυτό κάπου να "στεγαστεί". Οι εγκέφαλοι επέλεξαν το Πάρκο Γουδή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν τους "έπαιρνε"  να "τσιμεντάρουν" και έτσι κατασκεύασαν ένα λυόμενο αθλητικό κέντρο, με την προοπτική μετά τη διεξαγωγή των Ο.Α. να το αποσυναρμολογήσουν και η επιφάνεια που καταλάμβανε, ελεύθερη πια, να αποτελούσε τμήμα του Πάρκου Γουδή (Διαβάστε το σχετικό ΦΕΚ 1002 Δ/14-11-2002)

Όταν τελείωσαν οι  Ο.Α. ο "Σύλλογος Άνω Αμπελοκήπων", το "Συντονιστικό των Ελεύθερων Χώρων της Αθήνας", η "Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή" με την συμπαράσταση των κινημάτων και των ενεργών πολιτών απαίτησαν την αποσυναρμολόγηση του Μπάντμιντον. Η λυόμενη κατασκευή δυστυχώς όχι μόνο δεν αποσυναρμολογήθηκε, αλλά με την πολεοδομική άδεια που εκδόθηκε το 2006 (αναθεωρήθηκε το 2007) τα διαπλεκόμενα επέτρεψαν να μετατραπούν οι προσωρινές (λυόμενες) εγκαταστάσεις σε μόνιμες (δεν θα επεκταθούμε για τα καταστήματα εστίασης και στους χώρους στάθμευσης).

Έτσι λοιπόν ο "Σύλλογος Άνω Αμπελοκήπων"  και η "Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή" συνέχισαν τους αγώνες τους, προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας την εφαρμογή του νόμου του 2002 για την αποσυναρμολόγηση του Μπάντινγκ.

Το ΣτΕ τελικά έκρινε πρόσφατα (τέλος Μαΐου 2012)  αντισυνταγματικές τις διατάξεις του ν.3342/05 που νομιμοποίησαν τις λυόμενες εγκαταστάσεις σε νόμιμες. "Σύμφωνα με το ΣτΕ, οι επίμαχες διατάξεις του Ν. 3342/05 παραβιάζουν το άρθρο 24 του Συντάγματος και είναι ανίσχυρες, γιατί οδηγούν σε επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων, όχι μόνο της περιοχής, αλλά ολόκληρου του λεκανοπεδίου Αττικής, χωρίς να υπάρχει ειδική μελέτη που να τεκμηριώνει επαρκώς τις ρυθμίσεις από την άποψη της πολεοδομικής ανάγκης."

Συμπεράσματα:

1) Το άρθρο 24 του Συντάγματος και η δυνατότητα που δίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας στους πολίτες αποτελούν δύο από τα "εργαλεία" για την υπεράσπιση του φυσικού και του αστικού περιβάλλοντος. 

2) Το άρθρο 24 του Συντάγματος και το ΣτΕ  έρχονται σε ορισμένες περιπτώσεις σε πλήρη σύγκρουση με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα (μεγαλοεργολάβους, ΜΜΕ, ασκούμενη πολιτική) όπως στην υπόθεση Μπάντινγκτον (αλλά και στο Mall του Βωβού στον Ελαιώνα)  και για αυτό το λόγο έγιναν απόπειρες στο παρελθόν από τα κόμματα που κυβέρνησαν α) Να αναθεωρηθεί το άρθρο 24 β) Οι προσφυγές των περιβαλλοντικών υποθέσεων να μην εκδικάζονται στο ΣτΕ αλλά σε κάποια Επιτροπή της Βουλής, όπου το κάθε φορά κυβερνών κόμμα θα έχει την πλειοψηφία.

3) Η θετική απόφαση του ΣτΕ που έκρινε αυθαίρετο και κατεδαφιστέο το Μπάντμιντον δεν αρκεί, πρέπει να προχωρήσει άμεσα η αποσυναρμολόγηση του "θεάτρου" και η αναζήτηση τυχόν ευθυνών.

4) Οι αγώνες για την υπεράσπιση του Φυσικού και του Αστικού Περιβάλλοντος είναι μακροχρόνιοι, πολύμορφοι, χρειάζονται συνέπεια, αποφασιστικότητα, συνεργασία και συντονισμό σε όλα τα επίπεδα: στους δρόμους, στις πλατείες, στα Υπουργεία, στο Δήμο, στη Βουλή, στα Επιμελητήρια. Προφανώς χωρίς νομική και τεχνική στήριξη και ένα "ευνοϊκό γενικό πολιτικό κλίμα" οι αγώνες των πολιτών δεν αρκούν από μόνοι τους.

26/6/2012